Hallo allemaal, het is alweer even geleden dat ik een blog heb geschreven. Het is nu 11 weken geleden dat we in Frankfurt zijn geweest. Ze heeft al flink wat stapjes gemaakt (letterlijk en figuurlijk) Ze probeert elke dag te wandelen. Sommige hebben haar al gespot als ze aan het wandelen (racen) is met haar rollator. Het gaat met kleine stapjes vooruit. Maar als ze een stuk gelopen heeft heeft ze veel pijn. Maar zo hard als ze is zegt ze gewoon: ”Dat zal er wel bijhoren”. Toch hebben we even geinformeerd in Frankfurt, ofdat de symptomen die ze nu heeft er ook bijhoren. Ze heeft overprikkelde mestcellen (ja je leest het goed, mest) Darmen, Of Histamine reactie. Een van de reacties is: Daar kun je veel pijn van in je gewrichten krijgen, huidreactie, enzovoorts. Dus het klopt wel een heel eind.

De vermoeidheid is al iets minder en ze is niet meer zo beroerd na een bezoekje van vrienden of familie. En ze heeft al een paar keer meegeholpen met koken en zelf ook al zelfstanding wat dingetjes gemaakt. Eigenlijk zijn dit vanzelfsprekende dingen voor normale mensen maar wij zijn hier gek genoeg blij mee.

Mentaal is het zeker zo zwaar als eerst omdat we nu ”geduld” moeten hebben en het tijd moeten geven. Dit is een heel moeilijk puntje. Wij zijn in Frankfurt geweest en daarom moet het voor ons gevoel nu binnen een paar maanden beter zijn. Daar hadden we op gehoopt maar helaas dit proces vergt veel geduld en tijd.

Voor ons gevoel staan de verbeteringen nu stil

Ze hebben het vaak genoeg gezegd dat het tijd nodig heeft en er nog veel op ons pad komt. Tot nu toe kloppen alle bijwerkingen en waarnemingen die de Stamcel Therapie met zich meebrengen dus wij gaan er vanuit dat ze hier ook weer gelijk in krijgen en blijven we maar goede hoop houden. Al valt dat niet altijd mee.

Waarschijnlijk gaan we begin April terug naar Frankfurt voor haar nabehandeling. Die haar een extra ”Boost” gaan geven in het herstel.

Carnaval komt er aan. Een groot feest waar iedereen blij en vrolijk met elkaar om gaat. Dit is/was voor ons altijd een leuke tijd en sinds wij in 2016 Prins & Prinses zijn geweest blijft dit ook altijd een mooie tijd! Al was dit wel het ”laatste” jaar geweest dat Ilse dit nog enigszins ”normaal” mee heeft mogen maken. Sindsdien hebben we deze periode veel moeite met ons groot te houden. We hopen dat dit het 3e en laatste jaar zal zijn dat ze dit gaat missen en dat ze volgend jaar gewoon weer mee kan feesten!

Hopen op een wonder, dit doen we al jaren. Dit gebeurt niet zomaar, je zal er zelf voor moeten zorgen dat je het wonder van gelukkig en gezond leven waar maakt!!

Het is waar wat ze zeggen!! Je komt er in moeilijke tijden achter, aan wie je wat hebt en wie je echte vrienden zijn!!

Het leven is hard! Dit klopt helemaal. Maar door het leven wat je leidt word je zelf ook hard gemaakt!

Leven laten Leven. Gun ieder het zijne. Respecteer de manier waarop iemand zijn leven indeelt, zijn beslissingen neemt en door het leven gaat. Probeer ook zelf te leven zonder je te veel te laten beinvloeden door anderen.

Carnaval. Iedereen is aardig en gaat gezellig met elkaar om! Waarom kan dat alleen met carnaval? ”Het leven” is een feest dus waarom kunnen we niet elke dag doen alsof het carnaval is. Alleen dan zonder carnavalskleding aan.

Bedankt voor het lezen! Tot snel!!

Willem.