Dag 5, de laatste dag voor deze week. Maar zeker niet de minste.

S’morgens zelf broodjes afgebakken en gezellig samen ontbeten. We werden vandaag iets later opgehaald 9.10 maar goed we werden in ieder geval opgehaald, want het is toch een beetje te koud om buiten te blijven staan.

Eenmaal aangekomen werden we weer hartelijk ontvangen door The Angels van Infusio. Daarna mocht ze meteen vol gas er tegen aan want er stond een drukke dag op het programma. Het infuus werd aangebracht en de eerste 2 zakken werden al aan de paal gehangen. Vanmorgen voelde Ilse zich eigen niet fit en was heel moe. Maar na de eerste 2 infusen voelde ze zich alweer iets beter en kon ze weer een beetje lachen.

Daarna kreeg ze er nog 2 maar die gingen niet zo snel. Vooral de laatste niet. Haar aders leken al in de rust/weekend modus te zitten. De assistentes gaven niet op en deden er alles aan om het toch zo soepel mogelijk te laten verlopen.

We krijgen vaak de vraag of het nog steeds goed gaat tussen Anne-Riet, Ilse & mij. Maar natuurlijk. Vooral de 2 dames gaat heel goed samen. Ze kunnen goed samen door 1 deur. Zie hieronder het bewijs.  Maar ook dat Ilse echt vooruit wil. Ze wil zelfs ooit PER SE zonder rolstoel naar de wc. ”Ik moet toch oefenen?” zegt ze dan.

Na de ”Break” en een soepje mocht Ilse weer onder het laser bed. Maar die heeft ze iets eerder stop gezet want ze voelde zich te beroerd om de warmte te kunnen verdragen.

Nadat ze even rustig wat gedronken had werd ze opgehaald voor een massage, waar ze lekker even een uur op een lekker verwarmd bed kon ontspannen.

Eigenlijk was na de massage de puf en de energie er een heel eind uit bij Ilse maar ze mocht toch nog even 2 spuiten halen en daarna nog ongeveer 20 minuten aan de Global Diagnostic gelegen.

Daarna was het toch echt gedaan met ”Ons Ilse”. De tranen van pijn en vermoeidheid kon ze nog net binnenhouden. Dus zijn we weer vlug terug gegaan naar het appartement. Waar we nog even afscheid hebben moeten nemen van Anne-Riet…    Ja ik heb haar naar huis gestuurd..   Ze was af en toe eerder als mij met een flauwe grap maken en dat kan ik niet zo goed hebben.

Nee dat is onzin natuurlijk. Ze rijd ”even” op en neer voor dit weekend want ze had nog wat afspraken staan waar ze niet onderuit kon. Zondag komt ze weer ”even” teruggereden om ons aankomende week ook weer mee te ondersteunen met ons avontuur. De schat.

Dus moest ik weer even voor 2 personen koken. Vandaag stond er op het menu : Pasta met kip, prei en champignons in een lekker roomsausje.

Nu ga ik even Ilse 120 flinke knuffels geven want dat werd me gevraagd/gezegd via jullie vele lieve berichtjes. Dat heeft ze ook zeker verdiend want ze heeft het super goed gedaan deze week!! Wij zijn trots op haar .

Maar dat was zeker ook niet gelukt zonder al jullie lieve en hartverwarmende berichtjes via WhatsApp en Facebook. Bedankt!!

Dit weekend moet ze veel rusten en even bijtanken van afgelopen week. Zodat ze volgende week er weer flink tegenaan kan!

 

Tot morgen,

Willem.

 

PS  morgen zal het niet zo’n heel lang verhaal zijn, ik zal kijken wat ik er van kan maken.